Yaktık güneşimizi,
Pırıltılarında kaybolduk;
Serildik güz yapraklarında hayata
Sınırsız arzularda dirilttik umutlarımızı.
Kaybettiklerimiz...
Aslında bulamadıklarımızdı.
Yalnızlık ekmiştik ta doğuştan,
Halbuki yalnızlık.korkularımızdı.
Oysa... Can yakan,
Cılız korkulara yenik düşmesi,
Yüzümüzdeki tebessümlerin,
Dudaklarımızda donmasındandı.
Acırdı, acıtırdı...
Hüzün ekerdi günler,
Hüzün biterdi son bahar sarısında,
Düş kırıklarımızı toplardık yüreğimizden.
Mavileri doyurmuştuk rüyalarımızda,
Zamanlı zamansız çalardı umutlar kapımızı.
Çankırı-29.06.2004
Sadık SoftaKayıt Tarihi : 5.7.2004 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında bulamadıklarımızdı. '....Aslında bulamadan kaybettiklerimiz için biraz da minnet duymamız gerekmez mi?.... Bulduklarımızı yitirdiğimizde, kirpiklerimiz ağlamak isteğiyle titreyecek, ancak ağlayamayacaktık...İçimizdeki sıcak duygularla birlikte gözyaşlarımızda kuruyacaktı.... Çünkü dünyanın düzeninden çok kendi isteklerimizi değiştirmeye, talihten çok kendimizi yenmeye; hangisine daha çok gücümüz yeter acaba? :))
yürekli bir şiir...o yüreğe uzun ömürler...
ne desek faydasız...
biz kenara duralım..
biz susalım .....
şaire kulak vermeye devam edelim...hasan akın
sevgiyle...
KALEMINIZE SAGLIK
SELAMLAR
TÜM YORUMLAR (11)