Düş Kırığı Şiiri - Mustafa Sevimli

Selam sana ey sevgili

Sanki bir yoğun toz bulutu sarmış etrafımı
Yapabildiğim tek şey
Gözlerimi kapatmak
Hâlbuki benim
Toz bulutundan kurtulmam gerekiyor
Gözlerimi kapayarak
Tükenmişliğimi tasdikliyorum sadece

İnancımı besleyen umutlar üretiyorum
Durmadan
Toz bulutundan çıkınca
Seni göreceğim karşımda

Ben çırpınırken
Sen orada öylece bekliyorsun
Benim sana gelmemi bekliyorsun
Ama bilmiyorsun ki
Önce kendime gelmem gerekiyor

Gözlerin aklıma geliyor yine
Oysa benim gözlerim kapalı
Gözlerini bana verir misin
Gözüm toz toprak içinde kaldı
Yol ol bana
Geleyim sana
Yürek ol bana
Adanayım sana
Göz kulak ol bana
Görüp duyduklarım sende kalsın
Elden ayaktan düştüm
El ayak ol bana
Yürüyeyim sarılayım sana

Sarsılmak istiyorum
Depremlerim sarsamadığı bir şiddette
Sallansın yüreğim
Ruhum yerinden oynasın
Ve yeniden kurulmak istiyorum

Ama sen hala ordasın
Toz bulutunun dışında
Beni bekliyorsun
İnanıyorum buna
Sen ordasın lakin
Ben kendimi sensiz hissetmiyorum
Dilim ve yüreğim
Sen sen derken
Nasıl sensiz olduğumu düşünebilirim ki

Gece çöküyor birden
Işıkları yanıyor gecenin
Gözlerimi açıyorum
Toz bulutu kaybolmuş
Loş bir aydınlık sarmış etrafı
Dolunayı görüyorum önce
Senin gözbebeklerinde
Sonra bakışlarının yıldız yıldız parlaması
İçimdeki geceye ışık oluyor
Tam sana kavuşacakken
Birden uyanıyorum
Gündüz düşlerimden
Ve yine kalakalıyorum ortalıkta
Kimsesiz boynu bükük

Sonra yeni bir düş
Tekrar uyanış
Yeni bir düş
Sonra uyanış
Gecem gündüzüme karışıyor
Ve çaresizlikler sarıyor etrafımı
İçimdeki sessiz feryat yankılanıyor
Köşe bucak
Dağılın etrafımdan kalabalıklar
Yalnız bırakın beni
Beni yalnız bırakın
Yalnız beni bırakın
Ve sen
Yalnız gel bana
2006