Düş Kesikleri Şiiri - Ozge Ozgen 3

zaman aç karnına kemirirken tırnağını
tedirginliğin avlusuna
demirden düş kesikleri sürdüm
ve kasık aramda yağmurun
renkli dişleri

aç gözünü gökkubbeye bak
tanrı ne kadar büyük

daha şimdi gölgesini elimle sildim
işaret parmağımda
dünya sancısı

hatırla... sen suya düşmüş bir gölge idin eskiden
ben çam dalına batan bir iğne

ve orda kırmızı bir gül
ürperten sıyrıklarla
gevşeyerek dökülmüştü gövdemden

sonra o iki dağın arasında incelen gökyüzü
benim yüzümdeki yanıkları sevmiyordu
rüzgar alıp götürüyordu
içinde tekeri olmayan
o derinliği

öp beni...dudaklarımda taştan bir kubbe ile açtığım bütün dualarda
yeşil bir kırlangıç
çözüldu şimdi

derimdeki kıymığı temizlenmek için
çok yağmur suyu içtim

bu nedenle ki çözümsüz denklemler
soru işaretlerine eşit değil

aç beni...içimde peygamber sabrı teleşlar söndürdüm
baştan aşağıya
yaralı bir cümleyim şimdi...