Düş Katarları Şiiri - Salim Diyap

Yaşamın eteklerine oturdum
Düş katarları geçti önümden,
Yaşanmamış bir hayata el sallayan çocuklar koştu raylar boyunca.

Neler varmış düş heybemde, neler...
Ne olmadık sözler söylemişim,
Ne dostlar kaybetmişim,
Ne aşklar bırakmışım geride.
Beni eğip büken yanlışlarım,
Ruhumu çimdikleyip duran yaşanmamışlıklarım...
Hepsi, hepsi duruyor yanı başımda.

Ekmiş,
Biçmiş,
Harmanlamış beni
Ömür denen bu yosma.
Âşık etmiş kendine,
Peşine takmış,
Bezdirip usandırmış.
Ne yapmış etmiş, insan eylemiş.
Hesapta yokken koymuş önüme diyetini,
Acı çektirmiş bıkmadan usanmadan.

Yaşamın eteklerine oturdum,
Düşlerimi savurdum rüzgâra.
İsminle ıslatıp dudaklarımı,
Hüzünlü şarkılar mırıldandım.
Üşüdüm.
Kirpiklerini çektim üstüme,
Uzanıp ellerini tuttum.
Meyvesi acı, zemheriden beter üşüten
Sensizlik diye bir mevsim varmış,
Geç öğrendim.

Ey düş katarları!
Kalmadı sığınacak yerim,
Kalmadı sizden başka.
Alın beni bu yalnızlığımdan.