Düş Kanayışı Şiiri - Nurşah Şenel

Ne buldun bende ayrılık
ne diye eteklerime sarıldın
anlayamadın mı
anladın da sevincime kastın mı vardı
bilemedim ben seni
mimlenmiş duygular
ve parça parça çocukluk
bir parça hüzün
bir parça ağı mı ağı gözyaşı
getirip bıraktın buğulu camımın önüne
sormadın
nakkaş yüreğimi bu kez sen işledin
kara ipliklerle
caddelerin serdengeçti halleri yok şimdi
denizlerim sütliman
kahve telvesi gibi acı duygularım
en dokunaklı romansı bile duyamayışım
böylesine düş kanayışı
ne acı
rengin bile ne acı ayrılık
balköpüğü renginin koyuya batırılışı ne acı
sonrasında çıkamayışın
acının raksına doyamayışın
yüreğimi aşındırıp da pespayece
ayazlıktan tek dolanışımı keyifle seyredişin
ne acı
kalbin yok mu ayrılık senin?