Düş Kadını Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

sık sık soruyorum hâlâ kendime
ey tanrım gerçekten o nasıl şeydi
bir anda hükmetti hayallerime
bir anda ruhumu çarmıha gerdi

o gün hem keyifsiz hem de küskündüm,
taşınmaz gibiydi yalnızlık yüküm
sürünürken çaresiz ve iki büklüm
bir yerden karşıma koşup o geldi

leylak mıydı, akbardak mı, zambak mı
kastı neydi beni benden çalmak mı
sihirli su gibi içime aktı
o artık bendeydi o artık ben’di

âşık gözlerimin gözdesi oldu
alev şarabımın mezesi oldu
şiirimin en hoş dizesi oldu
tüm güzelliğini ortaya serdi

iki firarice gözlerden uzak
minik bir odada tertemiz ak pak
kucak kucak dudak dudak sımsıcak
geceler boyunca kendini verdi

yaklaşırken son günleri hayatın
hâlâ hükümdarı gönlün ve aklın
biricikti ve çılgındı o kadın
çünkü hayatında tek beni sevdi