Düş, Hüzün, Suskunluk Şiiri - Yakup Balcı

…Düş, Hüzün, Suskunluk…

Dünya çok hızlı dönüyor anne,
Ben büyümek istemiyorum.
Dünya hızlı dönüyor,
Zaman hızla ilerliyor.
Ters yönde dönsem azalır mı,
Akrebin yelkovana sevdası.

Hayat su misali akıyor anne,
Ben çocukluğuma doymak istiyorum.
Yağmur altında ıslanmak,
Çamurda debelenmek,
Güneşe mektup yazmak istiyorum.

Büyümek bana göre değil anne,
Ben hayallerimle yaşamaya,
Umuda yolculukta,
Bilinmez yollarda soluklanmaya doymak istiyorum.

Hayallerimin küçülmesinden ötürü korkularım var annem,
Acaba büyüyor muyum?
Omzumda bir ağırlık var,
Adımlarımdaki o takınmaz eda,
Yerini ne olacağıza bıraktı.
Ve artık bize yakışmaz deyişler yer almaya başladı,
Hayatımın haylaz çocukluğunda.
Yoksa, yoksa büyüyor muyum anne?
İyi de ben büyümek istemiyorum ki.

Gökyüzünde özgürce uçan uçurtmayı vurmak gibi bir şey Bu büyümek,
Ya da bin bir parçaya bölünmüş ayna kırıklarını birleştirip,
Hayata dair beklentilere bakmak gibi.

Zamanı geçmiş,
Yanlış bir öykünün ortasında elinde bilyeleri,
Gözünde bir damla yaş,
Dudak buken çocuk olmak istemiyorum anne.

Dedim ya zaman hızlı ilerliyor,
Ben yaş üstüne yaş alıyor,
Galiba büyüyorum.
Çocukluğuma doymuşluğun çelişkisiyle,
Piç bir düş görüyorum.
Ben hızla geleceğe koşarken,
Galiba yaşlanıyorum.
Zaman benden gençliğimi gün be gün alırken,
Ben galiba ölüyorum.
İyi de annem ben ölmek istemiyorum...