Düş Hırsızları Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Seni düşlediğimde
Tüm çiçekleri yolasım gelir kırların bağrından
Solsalar bile yastığımda geceleyin.

Oysa bir çocuk nasıl çiçek sever bilirsin;
-ellerini kavuşturup önüne, bir Japon selamı çakar önce,
Yüreğin sesidir o anda, insanın duyabileceği tek şey
Çiroz gözler sessizce bakar, izler;
-uçuşan polenleri görürsün.

Yani doğanın bir suçu yoktur;
Gözleri ile günah saçan bir maşuktur meselemiz;
Takkesini giymiş bir çocuk gibi yanaşan yavuklusuna
Kara eldivenleri ile saflığı boğazlayıp soyunu kıran
Düş sanığını sorgulamadan savuran arsızca
Sevdasını yüklenir de sıvışır ya her baharda, umarsız.

Neden sonra, “-Hırsız var! ” diye hayâsızca
-Mahalleyi başına toplayan anarşist
-ev sahibinin telâşı vardır.

Düşlerin çalındığı bir dünyadır bu;
Hülyalara dalmaz kimse, asla
'Her işin bir erbabı var' ya; ciddî adam bunlar,
-'yükte hafif, pahâda ağır', ne varsa getir,
-biri yüreğini söker, biri de tüneğini
Düşlerindeki soygunu kimler yapar,
-zaten, hiçbiri de yakalanmaz.

İyi de kardeşim;
-'ev sahibinin hiç mi suçu yok? '

02-03.01.2001