Düş'günlüğüm Şiiri - Mustafa Köse 2

ne adı kaldı mevsimlerin,
ne tadı kaldı sensiz.
bu yakamoz,
bu deniz,
bu gülümsemeli bulutlar,
nasıl olur da yokluğundan habersiz.

inceden inceye efkar yağıyor şehre
sen kokuyor yüzüme çarpan rüzgar
ne kadar içime çeksem,
o kadar yakıyorsun.

şimdi bu sokakların düş dönüşümünde
el ele yürümek vardı seninle iki yürek...
şimdi bu ayrılığın yaş dönüşümünde
sel gibi akıyorsun gözlerimin içine...

bak yine!
beni kendine hayran
kendine düşkün bırakıyorsun

bugün günlerden hasret

bugün gözlerini yazdım düş'günlüğüme
bugün hasreti yazdım!
bugün seni yazdım!
bir de şiirimin kıyısına gülüşümü bıraktım
çokca peydahlanan şiir hırsızlarına rağmen ...?
tiryaki