Düş Görücüye Davet Şiiri - Derya Kızılgöz

Oturmuşum kıyısına bir derenin
Başım söğüt ağacına yaslı
Demin geldim
Gölge kollayarak
Uzatmışım ayağımın birini suya yamaç
Diğerini dizlemişim kendime

Dişlerimin arasında nane
Nefesim ferah
Gözlerim kapalı
Civardan gelip geçenlerin sesleri duyulmakta
Kiminin yakın düşüyor avazı
Yönlerini benden yana çevirip baktıklarını
Hissediyorum incelediklerini
Tanıdık mı değil mi?
Yeterince zamanım var
Umur doluyum
Bitirilecek gibi değil
Göğsümün kabzasına sıkışıp gelenler
Salmayı öğrenmeliyim

İnceden bir hışırtının peşine
Esinti düşüyor
Alnıma
Yüzüme dağılıyor düştüğü yerden
Gözlerim hala kapalı

Çekingem yok
Mihenk taşım sağlam
Yerli yerinde
Yokladım az evvel
Sarsılmıyor
Ağır çekiyor cüssem
Tutunarak

Bir esinti
Yinelendi
Düştüğü yerden dağılarak

Bir kaç kuş havalandı
Birbirinin ardı sıra
Sallandı dallar
Dallarda yapraklar
İnceden hışırdadı
Hala kapalı gözlerim
Göz kapakları ağırlaştıkça
Çukurlaştı adeta
Arzın kararına içe açılarak

Başım söğüde yaslı
Boynuna ağır gelmiş besbelli
Kayıyor yana usulca

ıslık çalarak geçti
Uzadı birinin yolu
İleriye doğru
Uzadıkça, uzaklaştı
Uzaklaştıkça silindi ıslığı
İz bırakarak
Gözlerim kapalı hala
Kimsenin tanış çıkmadığı
Meçhul bir yolcuyum
Merak uyandırmayan

Derenin uysal akışından bellediğim gözesi
Döşümde
Döş çatalından kaynayarak
Dışa taştıkça
Yamacın eğiminden güç alıp
Çukur düşeği dolduruyor
Güneşten aydınlandıkça parıltısına
Uçuşan su böcekleri
Paletlerini açmış hünerlerini sergiliyor
Sucul bitkiler boylanmış iki yakada
Kapalı gözlerim hala
Dışa taştıkça çoğalan umur
Kaynayan su mudur
Bitirilecek gibi değil
Nefes çektiğim kuvvetle
salmayı öğrenmeliyim
Esinti düşüyor alnıma
Düştüğü yerden yayıldıkça
Bilincime ayıyorum
Açıldı göz kapakları
Ardına dek
Demin gelmiştim
Dinlenmeye
Kıyısına oturmuştum bir derenin
Gölgesi altına çekilerek
Söğüt ağacının
Başımı yaslamıştım gövdesine
Düş görücüye davet vardı
Uyumuşum
Civarda pek çokları oturmaktalar
Kendi hallerinde
Sormadan ne dünü
Ne de yarını
Apaçık gün yüzünde
Emeklerinden ter soluyarak