Düş gibi 4 Şiiri - Erkan Saltan

( Devri kapattı Justina )

Ne kadar zaman sonra başlangıcında sonun,
Elinde sedir bavul duruyordu Justina,
Kapısı koyu ceviz tunç tokmaklı şatonun,
Önünde bir gelecek kuruyordu Justina.

Bir "Hakkını helal et" sonu süründürmüştü,
"Hakkım yok" karşılığı geriye döndürmüştü,
Bu yüzden üç yıl daha içine ateş düştü,
Neden diye kendine soruyordu Justina.

Bıraktı bavulunu döndü kararlı baktı,
Muhteşem avize de hayali ışık yaktı,
Büyük salonda masa bir kaç adım uzaktı,
Bir mektupla geçmişi vuruyordu Justina.

Eğildiği masadan hışım ile doğruldu,
Kendini şatosunda büyük masada buldu,
Kapattığı defterle bir hesaptan kurtuldu,
Soğukkanlı halini koruyordu Justina.

Son defa yöneldiği kapı açıldı birden,
Siyah elbisesinin eteklerini yerden,
Toplayarak hızlıca rüzgar dolan içerden,
Çıkarken zor bir devri kırıyordu Justina.

Gümüş şamdanlı masa üzerinde kağıtlar,
Üstüne divit ile yazılmış hatıralar,
Uçtular pencereden yetişemedi rüzgar,
"Olması gereken"e yoruyordu Justina.

Bekleyen Altı atlı arabaya binmişti,
Oturduğu koltuğa sakinliği sinmişti,
İçinde büyüttüğü tüm öfkesi dinmişti,
Geçmişi gelecekle karıyordu Justina.

Kaldırıp şapkasının ince siyah tülünü,
Bir cümleyle kendine vermişti ödülünü,
"Bir daha görüşmeyiz" deyip tekamülünü,
Tamamlayıp huzura varıyordu Justina.

Unutmaya çalışıp sildiği Alfredo'ydu,
Şimdi gidebiliriz dediği belki oydu,
Sürücü tek yolcunun talimatını duydu,
Yol alırken belki yol arıyordu Justina.