Düş Gelini Şiiri - İrfan Yılmaz

Hani gün gelir de eserim dedin,
Güllerin nefesi yelin nerede?
Dudakla mühürlü sözlü senedin,
İmdada yetişen elin nerede?

Bulutlar sevdalı damlalar derin,
Islanmadık yeri kalmadı yerin.
Tufan gelip geçti işte eserin:
Kum kaldı geride selin nerede?

Kaldım, uçurumun kör yakasında.
Hayat ile ölüm can takasında!
Vuslat, Kafdağı'nın şahikasında...
Sevdaya yol veren belin nerede?

Aşkın fermanına vurulan mühür,
Nimetinde esir külfetinde hür.
Kaderden tecelli eden tezahür;
Sorma, aklı yitik delin nerede?

Hasretin derdine düştüyse âşık,
Beti benzi gazel döker ardışık.
Her küskün goncada köreldi ışık,
Boyunca salınan pelin nerede?

Üstüme yıktığın dumanlı dağlar,
Gün olur bahtıma baktıkça ağlar.
Beni bu hayata yeniden bağlar,
Tutunsam saçına telin nerede?

Düştüğüm sevdanın yolu yasaklı,
Menzilinde bir gül, bir peri saklı.
Hayalimde yüzen telli duvaklı
Düşümde salınan gelin nerede?
*****