Düş'e Diş Şiiri - Süreyya Murat Köse

Dedi ki seyyah: güzel şehirdi elma gibi.
Elmayı düşleyen mi, dişleyen mi?
Kim bu şehrin ahalisi?
Dediler ki: 72,5 milletin hepsi..
Kapılardan geçtiler..
dar kapılar.. ekmek kapıları.. sur kapıları... dam kapıları
Bir parça gök, bir parça toprak, bolca umut, büyüttüler saksıda yaşamları.
Ve dahi toprak ağaları ve mafya babaları.
Dedi ki seyyah: ağaca, suya, toprağa, konağa ne oldu böyle.
-Park, plaza, mağaza ve daha aza.

İyi de nazlı bir kızdı İstanbul? Yedi düvel sevdalı.
Dediler ki: Şimdi bacakları siyatikli bir ağrı.
Yine de atar şah damarı.
Dedi ki Seyyah: Bu muzaffer şehri kim yendi.
Dediler ki: dişleyen..
Zamanı yendi, düşmanı yendi de.
Yedi tepe..
Tepe tepe yenildi..

Seyyah dedi ki: zaman mı yanlış, mekan mı, destan mı:
Körler şehrinin karşısındaki değil bu, körlerin şehri.
Aç gözünü, düşleyen...