Düş Dönüşleri Şiiri - Hatice Aksakal

çoğaldıkça azaldım
gözlerim yandı gördüklerimden
bu baldıran kertenkele böğürtlen
kah uzandım kumsalara tembel tembel
güneşin patikasında yol aldım
kah ayna tutum,, kar,,a
yansımasında her şeyim
çıka geldi birr birer
ufak tefek bir kadınım
ufacık gögelere bıraktım asfaltlara
bin kapıya umut saldım elleri boş dündüller
meşe yaparken ağaçların hışırtısında akşamların
su başlarında testilerini kırdım sevmelere
öfkelerle arzlandım adı çıktı deliye
varsın desinler be canım ben sana kelepçeliyim
ufak tefek kadınım
gölgelerim küçücük
bu kadar büyük aşkı umuyordu bu bedenimde
bir çiçeğin perdesinde
mora yakın çürümelerimdir yalnızlığım
bahçelere aynı camlardan bakar
kesişmiyen bakışımız
kulaklarımız uğuldatarak geçiyorken saatler
duyulmuyan müziklerde
anlatsın sürdüren çocukluk masalımızı
ah nasıl tüner tenimize
alışamadığımız figürler
ama sonra alışırız sanki yenimiş gibi
ileri der işaret parmakları
ilerisi yok savrulmuş harman yeri
göçer çaldıranlardan kalma
kırık ayna parçalarına inanma
dalıp dalıp maziye kanma
düşündürürmü bu gel gitler
savuran savrulana kanıp
kendinide benide bırakıp gittme