Düş Denizi Şiiri - Naki Aydoğan

Bir bina içinde
Bir katında
Bir masa başında
Bir koltukta
Oturmuşum
Düşünüyorum
Sonra bir hayal bir düş denizine düşmüşüm:

Asfalt yollarda akıyor.
Düşüncem.
Fikrim yemyeşil ormanlar.
Eylemim denize varmak.
Heyecanım denizi görmek anı üzerine.

Bir den denizlerin yokluğuna, hayatın olmadığı bir gezegene düşünüyorum.
Karanlık.
Güneşi doğmamış bir yıldızı yok.
Denizi karanlık bir evreninde.
Güneşi doğsun istiyorum ve güneşi doğuyor.
Dere tepe ve düzlüklerde dünya yokluğu hâkim.
Hayatın yokluğu su yok.
Havada yok nefes alan yok.

İki canlı olsa hava olurdu.
Bir erkek bir kadın olsa nefes alınırdı.
Bir de çocukları olsa su olurdu.
Aile olsa aileler çok olurdu.
Bir havada bir iletişim bilişim ilişkide akardı:
Kalabalık bir kamuda.
O zaman dağlardan gözeler pınar kanar dereler çağlar ve karanlık çukurlar göl olur deniz dolar okyanus kavuşurdu dünya.
Biz evrenin karanlık denizinde kalmaz.
Mavinin yeşil tonunda barınırdık.
Yaşardı.
Aşardık dere tepe düz ve su içtikçe gözelerden denizlere yetişirdik.
Yüzerdik balıkların al pullu dalgalarında.

Bir sipariş geldi.
Bir sipariş geçtim.
Öğle tatili binadan çıktım.
Yemek, yemek üzere.
Yenilmek üzere bu güne de.