Dost bildiğin insanları
Tutunduğun dalları
Çıkmaz sokakları
Düş de gör arkadaş.
Sarıldığın umutları
Köşe,bucak kaçışları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İnsan düşmeye görsün, ummadığı şeyleri görür yaşamda.
Kalemine sağlık sevgili Namık.
düşmek...düşünmek...düşlemek...anlam farklılıkları olan kelimeler...
zorda kalınca, düşünce düşünürsün anlamları, değer katanları düşlersin...
ve hayatın yünleri tek tek belirir...düşten çıkıp gerçeyle...
tebrikler Namık Bey...selam
Tebrik ediyorum genç dostum güzel yazmışsın kutlarım
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta