Düş Bozumu Şiiri - Oğuz Şahin 1

Çal kemancı.
Hüzzam makamının hezimetiyle,
Kalbimin bütün tellerine dokun bu gece.
En çok bu acıtır içimi denen,
Anlatılmadık bir yara kalmasın.
Dili yok bu sokakların,
Dili yok martıların,
Nasılsa bir ben biliyorum, diyerek,
Bir kez daha aldatmayacağım.
Saklamayacağım dilde kalanlarımı.
Utanmayacağım kimsesizliğimden.
Yalnızlığımdan utanmayacağım.
Satır satır, mısra mısra anlatacağım.
Rüzgar rüzgar, dalga dalga
Vuracağım kıyılarına bu şehrin.
Bu gece son olsun.
Son kez yanayım.
Kendi ateşimle kavurayım,
Son kez kendimi.
Bütün elemleri küllerimle kaplayayım.
Sonra.
Baştan yazayım yaşantımı.
Denizler tepeler yerli yerince,
Yürüdüğüm kaldırımlar da olsun.
Yine çizeyim vapurları dünyama.
Dalga seslerini de çizeyim,
Kanat seslerini de martıların.
Yağmurları otobüs camlarına,
Balıkçı ağlarını,
Çocukluk çağlarımı çizeyim.
Sevinçlerim, gülüşlerim olsun.
Gözyaşlarımda olsun elbet.
Rüzgarda dalgalanan saçlarım,
Sakallarımda olsun,
Delikanlı çağlarımda.
Keyifle içerken çayımı,
Yudum yudum uzansın huzurum,
Kız kulesi'ne Dolmabahçe'den.
Sazlar dem vursun adamlığa dair.
Adam gibi sevdalar olsun.
Güneş yine aynı saat'te,
Aynı yerden gömülsün şişelere,
Aşıklara inat.
Dönüş vakti gelsin,
Seyyah kalbimin,
Yorgun adımlarını çizeyim.
''Son trene giden,''
Dakikaları voltalasın sabrım,
Sirkeci Gar'ında.
Gülüşünü görsün gözlerim,
Beklenen sevgilinin.
Gelecekse gelsin sonu, bu yolun,
Orada dursun hayat.
Fişi çekilsin İstanbul'un...