Düş Bahçem İle Sarı Gül

Seninle olmak
Seni düşlemek,
Seni yaşamak,
O kadar hoş ki.....!
ama korkuyorum........!
İçimizdeki çocukları çıkartıp,koşuştururken,
akarken,
damlarken yani,
Bahçemizi kurarken,
sularken,
çizemedeğimiz,
planlamadığımız,
Anlarımızı paylaştığımız,
Düşlerimizi bölüştüğümüz,
Sınırları kaldırdığımız,
Mantığı attığımız,
Yüreğimizin,
Ruhumuzun konuştuğu
ONLAR DOĞDU
Sarıgül ve Düş bahçesi.
Biz üretik,
Biz kurduk bahçemizi,
Ama,ama
Arada birşeyleri atladık,
Bu çocukların sahip olduğu bireyleri,
OLgun,
İstekli,
Arzulu,
Hasret
bireyleri unuttuk,
Belki de unuttum demeliyim.
Şimdi kendimleyim:
Kendimle
ve
İçimdeki senin bulup çıkardığın çocukla,
Çocuk mutlu,çok mutlu
Bir bahçesi var artık,
Sınırsızca,
korkusuzca,
Özgürce,
Koşuşturduğu bahçesi,
Soluksuz kokladığı sarı gülleri var.
Kendimse.........!
Buruk,
Korkak,
Ürkek,
Tedirgin,
Hem çocuğu delice kıskanıyor,
Hem hiçbirşey,
Bomboş..................?
Yeni bir sevda,
Yeni bir acı,
Yeni bir hüsran,
Demek kendim için............?
Ve
Ben,
Acıya değil,
Hüsrana değil,
Ama sevdaya,
Yeni duygulara,
İlgilere,
Hazır değilim,
Alışık hiç Değilim.
Bunları taşıyamam,
O güce sahip değilim.............?
Bahçemizden,
düş bahçemden ve sarı gülden vazgeçmek niyetinde de değilim.....