Ruhumun estiği deniz boş, fırtınalar dinmez.
Benliğim hep düş atının sırtında, asla inmez.
Dağ tepe düz gidiyorum düş atımın sırtında.
Ağustosları yaşarım baharların martında.
Sıkıntının çökerttiği yüzlerle vurulurum.
Kalbe giren ferahlıkla, hep ben de durulurum.
Düşümün bu yolculuğu devam eder, sana dek.
Belki yapraklarım, yüzüm sararıp; solana dek.
İsterim kalmasın benden başka, solmuş tek bir yüz.
İki cepheli duvardır hayat, ömür tek bir yüz.
Bütün ovaları renk renk güller, çiçekler bassın.
Sonsuzluk kıyısında, âh ölüm; onmaz bir yassın!
Kalmasın sevinç olmayan hiç kimse gözlerinde.
Hakiki kurtuluş O’nda, o kutlu sözlerinde.
12 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23:39
8+7
Kayıt Tarihi : 28.6.2004 12:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki yapraklarım, yüzüm sararıp; solana dek.
......
ne diyordu üstad...
ölüm güzel şey
budur perde ardından haber
hiç güzel olmasaydı
ölür müydü peygamber....
dizelerinizle bize bir kez daha ölümü hatırlattınız
yüreğinize gönlünüze sağlık.....
Aralığı yaşamak da vardı baharların marında....
Tebrikler Necmi Ünsal..
TÜM YORUMLAR (14)