Bir insanın yarası hiç mi eskimez
her geçen gün daha fazla kanıyorum
yeneni ve yenileni olmayan bir aşk savaşından
payıma düşen aşk kırıntılarını topluyorum
döşemesi eskimiş bir çekmecede gizlenmiş dermanım
kör,topal; koca bir şehre saçılmış anılarımızı topluyor
sayende en masum olan sol yanım
senin için sızlayan tüm yanlarına yanıyor
"acaba" diyorum, "parçalasam yüreğimi"
süzülüp akar mısın habis bir ur gibi içimden...?
başka türlü mümkünatı yok bu gidişin
uykularımı gasp ediyor kahverengi gözlerin
bir an önce silip atmalıyım seni düşlerimden
Lütfen...!
düş artık benden
kurtarılması gereken tüm yanlarımı
faili meçhul yangınlarında yitirmekten usandım...
Bizimkisi de iş mi yani...?
Yüreğine sığamadığın insanı hangi şiire sığdırabilirsin ki...?
Kayıt Tarihi : 6.10.2015 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS
