Düşlerimin şemsiyesine sığınıyorum
Sensizlik yağmurlarından
Bir alaca gök,
Yapraksız fakat yemyeşil bir ağaç yalnızlığım.
Motor sesleriyle irkiliyorum düşlerimden
Birdaha geç yatmayacağım
Rüyamda göremiyorum seni.
Yazmayı unutan bir kalemim artık,
Konuşmayı unutan bir dil,
Yanıp sönen ışıklar etrafında
Dönüp duran bir pervaneyim.
Dün gece uçmayı öğrendim
Ta buradan kalkıp yatağına geldim
Sabaha dek uykunda seni seyrettim.
Kış 1996
Nazım ErcanKayıt Tarihi : 26.4.2004 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!