Uyur uyanığım birden annem beliriyor gözlerimin önüne ,
Aniden gözlerimi açıyorum ,uyanıkmıyım bu rüya mı diye
Sonra açtığım gözlerime kızarak yine yumuyorum belki yine gelir diye.
Derken unutuyorum ilacın etkisi ile
Annem kızın yine hasta ,
İlacı senin sevgin.
Bulamıyorum , hiçbir doktor buna çare olamıyor.
Tıp yetersiz kalıyor .
Ellerim boş , saçlarım dağınık
Yüreğim yanık.
Herkes kendi acısını bilir değil mi Anne!
Bir tek anneler biraz hisseder çocuğunun acısını.
Gel yine anne uyur uyanıkken tut ellerimden dolaştır beni gittiğin yerler nasıl anne hastalanmıyorsun değil mi artık sende. Daha iyisindir inşallah gelemiyorum yanına, soramıyorum, sesini duyamıyorum nasılsındır kim bilir ama hep dua ediyorum inan bana başka birşey gelmiyor ellerimden. Bekliyorum sana kavuşmak ümidi ile...
Zümrüdü Anka
Kayıt Tarihi : 23.9.2019 21:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zümrüdü Anka](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/23/dus-694.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!