Düş Şiiri - İsrafil Yıldızkan

O`nu gördüm düşümde,
İki gözü iki çeşme ağlıyordu.
Dokundum akan yaşlarına
Sel oluverdi, aldı beni.
Sürüklendim diyar diyar.
Güneş vurdu buharlaştım,
Bulut oldum havalandım.
Bir kırlangıç oluverdim ansızın,
Süzüldüm bulutlar arasında.
Yoğunlaştı bulutlar, çaktı şimşek
Kırıldı kanatlarım, vuruldum.
Yağmur oldum, indim yeryüzüne
Süzüldüm toprağın derinliklerine
Can verdim toprağa
Çiçek oldum kırlarda, koparıldım.
Başak oldum tarlalarda, tırpanlandım.
Harmanlarda savruldum,
Yel vurdu uçurdu, döküldüm dane dane.
Değirmenlerde öğütüldüm, un oldum.
Göz yaşlarında yoğruldum, ekmek oldum.
Bölüşüldüm sofralarda, dilim dilim.
Keşfettim insan coğrafyasını, dolaştım bedenlerde.
Yürekler ısıttım, sevgi ektim gönüllere.
Yüzlerde gülücük, gözlerde ışık oldum.
Gördüm dünyayı, hüzünleri, kederleri
Bir damla yaş oluverdim gözler de,
Düştüm; ağır ağır toprağa, uyandım.
Yalnız kaldı göz yaşlarım düşlerde..

30.05.2001 Berlin