Düş Şiiri - Mustafa Şimşek 1

DÜŞ
Dün düşümde gördüm seni
Çiçek bahçelerini suluyordun
Gözyaşlarınla.
Öyle titrek
Öyle hüzünlü
Öyle kaçamak
Uzanıyordu ki yapraklarına
ellerin.
Ve
Parmakların eriyor
Akıp gidiyordu başka bahçelere.

Her karanfilin koparılışı gibi,
Duyguların sökülerek kökünden
Her bir anlamsız ellerde
Soluyordun
Kuruyordun
Bitiyordun,

Dün düşümde gördüm seni
Çiçeklerin içerisine oturmuş,
Başın ellerin arasında,
Gülleri seyrediyordun.
Güllerin her biri;
Gözbebeklerinde açıyor,
Serpiliyor,
Yüreklerinde filizleniyordu.
Sonra
Ellerin uzanıyor,
Tutuyor onlarla konuşuyordun.
Dün düşümde gördüm seni
Düşümde diyordun ki;
“bir avuç toprak,bir damla su
karanfilin aşkı imiş.
İhanetle kurulan her pusu,
İnsanı yer bitirirmiş”.

Dün düşümde gördüm seni
Düşlerimi sana veriyordum.
Mahsundun
Küskündün
Kırkındın.
Utanarak,ne kadardır diyordun,
Ne kadardır,alabilir miyim diyordun.
Dün düşümde gördüm seni
Benim,
Düşüm sendin diyordum.
Sendin bana düş gördüren
Düşüm sendin diyordum,sendin….