Düş Şiiri - Adem Kayabaş

O gece yıldızlar susmuş gibiydi.
Geceler sabaha küsmüş gibiydi.
O da ihtişamıyla durup karşımda.
Bir rüya sanki bir düşmüş gibiydi.

Rüyamın tabiri bir Asena’ydı,
Gözleri bozkırdı, kirpiği yaydı.
Çehresiyse nazlı bir dolunaydı,
Semadan yerlere düşmüş gibiydi.

Kaldırmak istedim el uzatarak,
Tutmadı elimi kaşın çatarak,
Gözleri sessizce “Ne olur bırak,
Kaldıramazsın sen” dermiş gibiydi.

Sabahı sessizlik sardığı anda,
Sözlerin uykuya daldığı anda,
Kalbimin sevgiyi tattığı anda,
Küllenen bir ateş yanmış gibiydi.

Yalnızca ben gibi sevsin istedim,
Başını omzuma sersin istedim.
Ömrünü ömrüme versin istedim.
Zamanı bahane etmiş gibiydi.

Anladım ki beni sevmeyecekti,
Yüreği ardımdan gelmeyecekti.
Kalbine kimseler girmeyecekti,
Gönlüne bir mühür vurmuş gibiydi.

O sabah düşümden geri sadece,
Kalanlar bir satır ve birkaç hece.
Ve hala gözleri gülen bir ece,
Ömrüme heyecan vermiş gibiydi.

Adem KAYABAŞ
26 Nisan 2012
Çarşamba
Saat 00:45