Düş Şiiri - Musa Çelik

Bir ömrün bir ayrılığa esir düşmesi,
Ağır bir savaş sonrası gibiyim
Devrilmiş iktidarlar kadar sahipsiz
Oltaya düşmüş balıklar gibi çaresiz…

Üşüyorum sevdiğim hasret rüzgârında
Bir umutsuzluk çıkmazında,
Teşhisi konulamayan bir aşkın sancısında
Tut bırakma ellerimi desem tutamazsın ki
Yüreğimi alıp yüreğine sığdıramazsın ki
Hadi gel saklanalım desem
Dünyandan vazgeçemezsin ki
Evet sevgili, hiçbirini yapamazsın
Yinede hayalinde bulduğum sevgiyle
Uyanırım her güne,
Hasretinle!

Üşürüm, kanatırım kalbimi
Acılarla büyütürüm sevgimi
Ölüp ölüp dirilir umudun içimde
Yakarım benliğimi
Savrulur küllerim gökyüzüne
Bulutlara karışır yağmur olup düşerim
Pencerenin camına.
Sonra usul usul kayarken seni ararım
Aramızdaki cama inat…
Sen farkında olmazsın,
Kurur kalırım eşiğinde,
Hasretinde…
Umudunda…
Yüreğinde…