Düş... Şiiri - Mustafa Yılmaz 4

Hırçındı,
asiydi,
kır bir yüreği vardı,
utanırdı...

Kıraçtı dolaştığı topraklar,
yoksun kaldı,
yoksul kaldı,
haykırdı çavlanda,
sesi duyulmadı,
sağırdı aslında,
namlu sesine,
bir canı vardı,
güm bir ses,
sadece onu duydu,
gözlerini son kez yumarken...

Oysa hepsi düştü.
korkuları bitti,
duruldu
durgun su gibi, mahzunlaştı,
keşke rüya olmasaydı da ölseydim uğruna dedi. uysallaştı.
ölseydim karıncalar bedenimde olsaydı.

Ama bir de sesi...
Olsaydı