Düş. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Alıp cebime koydum çaldığım şarkıyı
tutup kanadından ayırdım maviyi
elim kan/a bulandı
laternacı gitmişti

turladım biraz bulvarda
bindim ordan geçen bir tramvaya
gittim gittim
gittim
indim tramvaydan
milattan önceydi

taştan bir kalp buldum tozların arasında
onun saçlarından yaptığım bağcıkla kolye yapıp
taktım boynuma
taktım boynuma

mehtaba çıkmıştı yıldızlar
içlerinden biriydi
tam görmedim ama paten yaparak kayıyordu
üstüme üstüme
üstüme üstüme

gelip tam da önüme düştü

sonra dolaştım Yıldız parkında
Beşiktaşa indim sahile
denizi baştan bir başa geçtim
deniz yırtıldı
bir kız geldi yanıma gölgesi pembeydi
silueti şeffaf

ben öyle saf saf
bakıp dururken
uyandım ki
parkta bir kanepede uyuyakalmışım
bir düş/ündüm
bir düş/ündüm

anladım gördüğüm düş/tü

hava güzeldi
yaz/dı

ne güzeldi pembe gölgeli kız
paten yapan yıldız

sabahtı
parkta bir kaç boyacı çocuk vardı
kuş cıvıltıları
ağaç dallarında
geceden yağan çiy

elimi alnıma bir götürdüm
kana bulandı elim
kavga eden iki adam görmüştüm
biri yaralıydı
kanamalı

birden bir kelebek kondu
laternacı geldi yanıma oturdu
kelebeğin gölgesi pembeydi
kanatları şeffaf

laternacıyla elimizdeki şişeleri tokuşturduk
cebime attım çaldığım şarkısını
mevsim yaz/dı

gördüğüm güzel bir düş/tü

parkı da dörde katlayıp cebime koydum
cebime koydum
unutmadım bu gün gibi aklımda

sonra ıslıkla la paloma'yı çalarak uzaklaştım
ne güzeldi pembe gölgeli kelebek
boyacı çocuklar
laternacı
güzel bir düş/tü

9/Ekim/2010/C.ertesi