Düş Şiiri - Muzaffer Öztaş

yaşamayı bir hüzün bil,
nemrut kapalıyken düşe
daimi sanıların içindeki peri
gibi kalır ellerine,
dokunuş mahsun bir mahşer
kayboluş olur,
ve evren,ufak parçalardır
yıkılır,yıkılır ellerimde...
hayal meyal bile hatırlamadığın,
dilindeki bir parça karı
soğutup soğutup emmekte hiçlik,
diriltmekle uğraşma yeşili
sarı başlamışsa
yağmur,yağmur olmalı.
tabiatine bırakmak gerek
kirlendikçe gözlerin
tanımlamaya boğma yılları
gözyaşı sarhoş kalmalı.
sonra,saatler geçer
dîl lemek boşa dalıp
yakın değil,yak! ahvali
ölüm,ölüm bedeninde...