Düş Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Son defa duvardaki resmini baktım
İndirmek istedim sessizce utanarak
Ama hatıraları yok etmeliydim.
Ve ağlayarak hıçkırıklara boğularak
İndirdim ve çercevesini kırıp attım...

Ne gurur bu ne de başka birşey
Sadece yalanların ağırlığını kaldıramadım
Seni kabullenmiştim herşeyinle
Dedim ya artık kabullenemiyorum
Ne seni ne de yalanlarını...

Hala ağlıyorum o içimdeki girdaplarla
Hep yarınlarımda sen vardın
Hayallerimle yaşatmıştım hep ama hep...

Utanıyorum sessiz odamda duvarlardan
Onlara söz vermiştim.
Odamda bir ben birde duvarlar
Ve senin resminle...

Şimdi ihanet ettim alabora olmuş benliğimle
Sana değil ihanetim
Benim sessiz hıçkırıklarımı her gün duyan
Bana dost olan o duvarlara ihanet ettim
Söz vermiştim...

Ben yaşadığım sürece o resim hep duvarda kalacaktı
Acaba diyorum yoksa ben yok mu oluyorum
Duvarlara verdiğim sözümü yerine getiremiyorum
Yoksa içimden silip atmak isteyip
Engellerle hep içimde büyüttüğüm seni mi siliyorum...

Evet artık seni unutuyorum
Son eserin olan duvardaki resmini de yakıyorum
Söyledim ya asla affetmedim yalanları...

Şimdi bir ben varım bir de duvarlar
Sen hiç oluyorsun
Birazdan da düş...