Düş Şiiri - Erhan Baran

Geceydi,
Karanlıktı gönlümün bu yanı,
Ne bir damla ay ışığı
Ne bir tutam güneş...
Bir yapraktım rüzgâr mevsiminde
Hazana tutunup baharı arayandım
Gökkuşağında uyuyup her gece
Her sabah siyaha uyandım

Bir düşe takıldı ayaklarım
Dolanıp gezerken şafak yolunda
Tepe taklak oldu karanlıklar,
Gölgem düştü günden yana
Hayallere sarsam da “yarın”ı
“Bugün” savrulur “dün”den yana

Sensin hayallerimin gözpınarı
Yanaklarımdan süzülen sensin
Gönlümde eğleşir susan yanlarım
Sen gel de şu gönül dile gelsin

Gözleri tutuşur mehtabın
Gün yüzünü dönüp bir baksan
Uçamaz düşlerim gecelerde
Kanatlarında sen yoksan

Çekingen bir rüzgârdır düşlerim
Saçlarını taramak incitmeden
Yanaklarını okşamak üşütmeden
Bir kere olsun dokunabilmek ellerine
Gözlerindeki ateşi ürkütmeden

Kollarında uyanmak sonsuzluğa
Aynı türküyü söylemek bir ömür
Aynı özlemleri basmak bağrına
Yakıp yıkmak tüm gerçekleri
Gözlerindeki hayal uğruna

Bir yağmursun çöl yazında
Yüreğime düş de söndür beni
Umutla bindim sevda trenine
Mutluluk durağında indir beni