Düş Şiiri - İsmail Kaplan

Arnavut kaldırımlar toplarken yüzüm
Sen düştün
Yollarım uzarken kalktın
Topuklarım önde giderken
Ben yaktım arkamda kalan vapuru
İskelenin direkleri seni de taşımasın
Şimdi sen gri bir coğrafyaya yolculuk peşinde
Bense egzozuna boğuldum
Sen düştün
İçime düştün
Ve şimdi yine düşsün

Uzat ellerini ey düş
Bana borcun var
Bulutlara çizdiğim yıldızları koparttın
Esmer düştü gecelerime korkuyorum senden ey düş
Alnıma yağmur düştü
Düş müydü
Düşte olsa yağmurlar şehri boşuna yıkıyorlar
Düş olsun bu ve yıkanmasın
Dağınık kalsın ağır ve antik aşklar
Yağmurlar da kar etmez artık