Düş Şiiri - Fuat Eriçok

bir düş gördüm
işte sizlere anlatıyorum
inanılmaz ama düş eninde sonunda
fakat sanmayın ki atıyorum

soğuk buz gibi bir düştü
kendimi gördüm
ölmüştü

ben bana bu düşte dostlar
dördüncü boyuttan bakıyorum
mermer bir musallada kaskatı yatıyorum

istemem derdim her zaman
imam dua tören
geldiğim hiçliğe geri dönerken
vız gelir tırıs gider
ne umurum

ha biraz geç
ha biraz erken
neler yaşamadık ki şu hayat masalında
daha kötü ne yapabilir ki bu kesin dumurum?

fakat işte hüzünle görüyorum
aynı kalıplar
aynı rutin ile
hiçliğe sanal uğurlanış
aynı yüzler
her cenazede mırıldanılan benzer sözler
kalıplanmış aynı paket davranış

ne hastalıklar dost yitimleri
ne haksızlıklar aşk bitimleri
bağımsızlık tüm sorunlardan
sorumluluklardan

boş kalabalıktan ıssız
ağırlıksız
ve kendinden bile kurtulmak
kalıvermek apansız varlıksız

şarkılar söyleyin dostlar benim için
için eğlenin gülün
sevişin taze çimenler üstünde
maviliklerde özgür yüzün

yapmayın ama böyle
yapmayın dostlar
ne o asık yüzler
düşük kaşlar
o maskeli hüzün

çevreyi tarıyor dikkatim
her şeyi duyuyorum
her şeyi görüyorum
dedikoduları dinliyorum

size söylenenlerin değil
sizinle ilgili diğerlerine söylenenlerin önemini gözlüyorum
kimilerinin niyetleri zaten bilinirdi
gerçek dostlarımı özlüyorum

gözlerim yumuk
kulaklarım tıkalı
ellerim kıpırtısız
fakat tabuttaki o ben ben değilim
sadece bir düş bu
insanlar birbirini
ben onları inceliyorum
kimilerini toplayıp çarpıyorum
kimilerini çıkarıp bölüyorum

boşuna o dualarınız
içtenlikle inanmadığınız
boşa kalkıyor eller yukarı
gök dediğin görece
bilmiyorsunuz bilmiyorsunuz
sadece bir düş bu gördüğüm dün gece
sadece
kendi rüyamda ölüyorum

ölüm
soyut boyut
salt yokoluş mutlak özgürlük

tüm bu kazanımlara düşte ulaşıyorum
ölüyor kendimi aşıyorum

üç boyuttan
bedenden ve benden âzâde
ölmekle mutlak gerçeği yaşıyorum

ölümde bir gizil haz var ki
kişi ölmeden bilemez

tüm korkular aşılır ölümle
çünkü artık sizi kimse
öldüremez

kulak verin bana ey ölümden korkanlar
nasıl görmüyorsunuz ki
ölerek ölümden kurtulduğunuzu
şaşıyorum

(28 nisan ’07)