Düş Şiiri - Muhammed Yılmaz 4

Yoruluyorum getirince aklıma umarsızlığımı
Dolanıyorum yapayalnız çoğu kez düşlerimde
Apansız düşmüşüm yine bir keresinde çöllere
Bastıkça koşuyorlar kum taneleri arkamdan
Kavrulan sıcağında vahanın parmaklarım
Salık veren telaşla hurma ağaçlarıydı
Bedevilerdi görmezden gelip meczup diye geçinen
Kan toplayan susuzluktan sıcaktan yanaklarım
Geçerken gördüm peygamberin hapsolduğu kuyudan
Çadırlar kurulu yakınında on binlerce insan var
Daldım fütursuzca bakan kalabalığın arasına
Her tarafta meşaleler, dört bir yanda rivayetler
Ziyan olmuş kelimelerden kurtardım aklımı
Bastıkça toprağa ufukta azgınlaştı kumullar
Toz bulutları ortasında kalakaldım bir başıma
Çökünce bulutlar fark ettim palmiye yapraklarını
Elinde su testisiyle bir çöl kadınını andıran
Boydan boya uzanan siyah renkte bir melhfayla
Yaklaşıyor toprağın cömertçe bahşettiği kuyuya
Yokken bir bulut bile şimşek çakarken yüreğime
Geçecektim içinden mercan kanatlı gözlerinin
Diyecektim yıllarca nasıl da beklediğimi seni
Susacaktın sonra susacaktım on yıllarca
Dokunmadan sevecektim serap olduğunu hissederek
Tutunmuşken yeniden kaybolacaktın hayata
Yavaş yavaş farkedecektim çürüdüğümü
Bekliyor yukarda tıpkı beklediğim gibi seni
Açlıktan nasibini çift kanatlı atmaca
Uyanmak üzereyken ben yaklaştı yamacıma
Alıp götürdü beni ıssız, azgın bir denize
Sonra kapıldım denizin gök delisi mavisine..