Düs Şiiri - Ozan Telli

karanliklar kavusurken kuytularda
suda nilufer gibi soyunuyorsun geceleyin
tutuluyor kurbagalarin dili
hayret ve hayranlikla aciliyor gozleri
meger dunya ne güzelmis
diye düsünüyorlar
düsler diyarina tasiniyorlar
ayin savk i
suyun savki
vuruyor askina senin

derken dem cekiyor seher bulbulleri
seher gulleri katmer
ufuk daglanmis
sazliktan buhur ve buhar tutuyor
süzülerek cikiyorsun golden
su siziyor ince belden
tepelerin arasina
gökyüzü yildiz eliyor
ciglik cigliga gece kusu
kurt uluyor
sevisiyor basaklar
sevisiyor isiklar
iskin uzuyor

büyüyor askin
dölleniyor kara toprak
hava ilik
irmak argin
yel efil
ve düsüyor üstüne kara kadifenin kizil karanfil

bedeninde atesböcekleri yanip sönüyor
tutusuyor meme uclarin
karanligi kiskandiriyor saclarin
gözlerin menekseyi
cicektozu
yesil yosun
kustüyü
tutkulu ruhlara kapiliyorsun
kumrulaniyor koynun
kugulaniyor boynun
sahdamarindan öpülüyorsun
ardindan
sedef ve kan
ter ve ten
mum ve kül
kum ve cöl
esriyorsun sarapta
eriyorsun serapta
aska agiyorsun
ask benim