Durya Şiiri - İrfan Karabulut

Seherdin
Öyle süzer severdin ki
İs diye s/inerdim ben
İndiğinde güz sürgünü bakışların

Susardın
Bir düşer küserdin ki ayakucuna
İz olmaya dururdum
İznin almadan geçtiğim yollara

Dokunurdun
Kokuna mest olur biterdim teninde
Ter olasım gelirdi
Terkisinden ardına sarkan gölgenin

Seyrederdin
Teğet geçer gülerdim uzaklardan
P/aralanmış nabız atışıyla
Alnından öpesi vardı dudaklarımın

Konuşurdun
Zaman akıtırdı kum saatli yüreğin
Sarılacağım an olurdu diline
Nefesin harında yanmaya aldırmadan

Özlerdin
Bahara kardelenler açar umutların
Yokluğun ayaz olur donarım yerine
T/uzaklara düşsem de vakitsiz

Oysa unuttuğunda
Çoktan unutkanlığın tadilatına girer aklım
Utancımdan törpülenir yüreğim
Sökülürüm canım dökülür bedenimden

_________________İrfankarabuluT