Dürüsttür Hiç Değilse Sessizlik

bedenden türeyen ebedi temkin
eceli gelmeden tükenen sevginin aslı.

ellerin, elleridir herkesin sandığı.
her anı kendi içinde bir jilet barındırır.
karanlık mıdır saklanması zaaflarımızın
yoksa asıl zaafımız mıdır karanlığın var olması?
ışıkları bu gece örtmeyelim lütfen
çünkü ben ellerin ellerimdedir sanıyordum
ellerim senin ellerindeyken.

zapt edilemez fırtınası sudan
doğan bedelin nedenidir nemli bir aşk.
hâlâ bardağımda dudak kırıntıları kalıyor
oysa tazyikli susuşunda
rakımlı farklılıklar taşımıyor beni benden soğuran şarkı.
ellerin dümdüz bir meydan bırakırken bakışımda
ellerime çaresizliğin yamanmasıdır tanrı.

bu hezeyan,
heyelan bir heyecanın karmaşasında bir dokunuş ambarı.
ismimi kaç isim taşımışsa bir çoğul ekinde
ellerim belki onun yansımasıdır.
'biz' bize çoğul kalmaktadır
çünkü
kundaklanan her masumiyet romanı yutkunulmaktadır.

ellerini ellerim(d)e batır
çünkü yoğunluğu hep daha yoksundur bende kalanın,
hep daha yoksul
ve baharları yosun kaplı damarlarımda asılı duranın
sen olduğunun anlaşılmaması içindir
nedeni cümlelerimin içinde saklanmanın
ve yüzmeye kalkan bu ateşin sürtünme kuvvetidir
kabuk bağlayamaması hiçbir anının.

ellerin onların elleridir beyaz ve terli.
ellerini kaldır şimdi!
konuşmama hakkına sahipsin.
hepimiz bu hakka sahibiz.
hepimiz...
emin olabilirsin.