Dürüstlüğün Gözü Kör Olsun

Baktım aya, bir cümle söyledim.
Yok, dedi, ben senden büyüğüm, senin değil benim dediğim.
Kimin umrunda büyüklüğün dedim,
Dedi herkes farkında, ben yüksekteyim, dillere destan yüceliğim.
Işık saçtığını sanarsın, oysa tenha yerde yalnız bir ışıksın, kime söker yüceliğin, hem de bakalım ben herkes miyim?

"Onlar salak olacak değil ya, bu kadar insan "he" derse "hu" olmaz doğrusu."
Bu kadar insanı neyleyim, hepsi "he" desin ben "hu" ileyim, bu ilk kovuluşum değil, ezelden beri onuncu köydeyim.
Dayak yerim hak yemem, çıkıp küfredene "yuh" demem, gözyaşıma gülerler çekinmem, kahkahama kızarlar gülüşümü yok etmem.
Hayvan severim insan sevmem, boğulur ezilirim yardım istemem, çılgınca severim ama sevilmem, "yar beni niye sevmedi" isyan etmem.

Adaletin esamesi kalmamış yurdumda,
İşini hakkıyla yapanın boynu bükülmüş kaldırımda.
Doktorumun gözleri morarmakta,
Sahiciler parmaklıklar arkasında, sahtekarlara bak hele, hepsi ayakta alkışlanmakta.

Beş kuruşum olmasın cebimde ben yaşarım.
Bir tane sevenim olmasın ben yalnız kalırım.
Yari boşverdim ben özlemimle yanarım,
Dürüstlüğün gözü kör olsun, ben kendi kovuğumda yatarım.