Dururum Şiiri - İbrahim Çiçek

Şairlik ruhumu sardıktan beri
Dertlerimi yazar çizer dururum.
İçimde bulunan o gizli koru,
Dertlene dertlene üfler dururum.

İçimdeki küller korlanır her gün,
Ruhum bedenimden oluyor sürgün
Psikolojim bozuk, damarlar gergin
Saçlarımı tek tek yonup dururum.

Her kes uykudayken ben uyanığım
Beteri var işte ölmedim, sağım
Kalmadı ki güvendiğim bir dağım
Mecnun gibi gezer gezer dururum.

İbrahim’im dert oduna yanmışım,
Ya erken doğmuşum ya geç kalmışım
Ömür boyu meğer boşa koşmuşum
Her gün yollarına bakıp dururum.