Dururum(1) Şiiri - Orhan Sönmez

DURURUM(1)
Kuşkum yoktur benim kendi özümden
İhanet yavşaklar kaçmazdı gözümden
Bir harfi bile yanlış çıkarsa sözümden
Ağzımı kapatıp açmaz büzer dururum

Hileyi bilmeyiz soyumuz oguzdur
İhanet kapımdan alamazki destur
Bizde söz senet adaletse namustur
Hakikat sırrını bir bir çözer dururum

Dünya dediğimiz faniymiş bak fani
Dost bildiklerim şimdi nerde hani
Bir tarafı boş öbür tarafı dolu yanı
Hayata bir çizgide ben çizer dururum

Şairlik degil benimki idda uçunda
Yaşımı sorarsan elli beş yaşımda
O karmaşık kelimeler bogazımda
Kendimden geçer çoşar dururum

Güzelleşsin diye hayalleri boyar
Bir lokma ekmekle kimler doyar
Çileli günlerimi hayattanmı sayar
Üst-üste koyar da düzer dururum

ÇALIŞLI derki aşkın narıyla yanarım
Sükut icinde ben yaradanımı anarım
Dedem kazım gibi afdileyerek aglarım
Nefsim kudretini inan bozar dururum

ORHAN'ım söylemek artık ar gelir
Çektiğim çeleler yetmedi daha gelir
Bazen olur yaşamak inanki zor gelir
Kendi mezarımı gör kazar dururum

Elvada demedim gitti giden gemiler
Yaban geldi bize gardaşım bu iller
Kendini kimle nasıl avuttun dediler
İnan bedende hasretle öyle dururum

Klaviye delikansi gibi yazar dururum
Kusursuz tamda on ikiden vururum
geceleri yazar gündüzler az uyurum
Çalışda dogdum almanyada dururum