Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı,
Durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı,
Durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta,
..........
..........
Kayıt Tarihi : 3.1.2001 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık
Ve Durup dururken bu şiir dolanıyor aklıma...
Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,
Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...
Dünyaca ünlü Sosyalist şair Nazım Hikmet'in güzel bir şiiri. Şairi rahmet saygı ve özlemle anıyorum...
.
Kocalmaya alışıyorum dünyanın en zor zanaatına
kapıları çalmaya son kere
durup durmadan ayrılığa
saatler akarsınız akarsınız akarsınız
anlamaya çalışıyorum inanmayı yitirmenin pahasına
bir söz söyleyecektim söyleyemedim sana
dünyamda sabahleyin aç karnına içilen cigaramın tadı
ölüm kendinden önce bana yalnızlığını yolladı
kıskanıyorum öylelerini kocaldıklarının farkında bile değiller
öylesine başlarından aşkın işleri.
Nazım Hikmet Ran
Bakma öyle halının altına süpürülmüş düşlerin durup dururken gün yüzüne çıkışına...
Derinlerimde
Sensin herşeyin sebebi !
Ki sen,
Herşeyle ilintili,
Herşeyle ilişkili...
Güzel şiir
TÜM YORUMLAR (8)