Durup dururken küsmelerim vardır benim...
En çok da kendime.
Denize küserim,en çok da martılara...
Durup dururken küsmelerim vardır benim,
Şiirime,en çok da öyküme.
Hani sonsuz susmalar çeker canın,
Çekip gidesin gelir kendini de bırakıp;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Yormadan okutan bir tarzınız var sayın hocam.
Yazmaya devam edin lütfen...
Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta