Durup Dururken Küsmelerim Vardır Benim

Durup dururken küsmelerim vardır benim...
En çok da kendime.
Denize küserim,en çok da martılara...
Durup dururken küsmelerim vardır benim,
Şiirime,en çok da öyküme.
Hani sonsuz susmalar çeker canın,
Çekip gidesin gelir kendini de bırakıp;
Ama olmaz çeker seni eteğinden hayat,
Gidemezsin.
Hani nerde değilsen orda mutlu olacağım sanırsın;
Neyi alıp içine saklamak istesen
Kayıp gider avuçlarından.
Ağlayamazsın,düğümlenmiştir boğazında acın.
Umutsuz da olamazsın;
İhanettir ya sevdalara umutsuzluk.
Benim de
Durup dururken küsmelerim vardır.