Durup Dururken Şiiri - İsmail Kırgıl

sıkıntılı bir bekleyiş içindeyim
tuhaf duygulara kapılarak
bazen neşeli
bazen kederliyim..

hislerim bir kararda duramıyor
sahip olacaklarımı
ve kaybedeceklerimi düşündükçe
bin voltluk elektiriğe
kapılmış gibi oluyorum
ya da öyle hissediyorum kendimi..
soğuk terler dökülüyor
beynimden vücuduma
acı;
bir hançer gibi yetişiyor
yaralarımı sarmaya
davetsiz misafir bu olsa gerek
canım çıkıyor..

susup bekliyorum
zaman neleri getirecek diye..
bekledikçe sıkıntım katlanıyor
yerimde duramıyorum
içim hep fırtınalar yaratmak istiyor
durup dururken..
ve yarattığı fırtınaya kendisi kapılıyor
kara yazı denen
-hani o anlımıza biz doğmadan önce yazılan-
bu olsa gerek..

sıkıntılı bir bekleyiş içindeyim
garip ve anlamsız duygulara kapılarak
bazen neşeli
bazen kederliyim..

düşüncelerim beni sıkı bir sorguya çekmiş
beynimde silahlı çatışmalar..
ölü ve yaralı sayısı haddini çoktan aşmış
dur desem de boş..
bütün her yer birer kangölü sanki
çatışmalar içinde
masum bir çocuğum ben
ya da öyle hissediyorum kendimi..
yaralı düşler geçiyor
beynimin en ücra köşesinden
korku;
bir cellat gibi yetişiyor
yaralarımı sarmaya
zamansız ölüm bu olsa gerek
canım çıkıyor..

zoruma giden bişeyler var
bir değil aslında
birden çok!
nelerin zoruma gittiğini bilmiyorum..
içim hep fırtınalar yaratmak istiyor
durup dururken...!