Durup Dururken Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Durup dururken koşuyorum pencereye
Çekiyorum perdeyi bakıyorum semaya
Keskin bir ayaz teslim almıştır geceyi
Buğulu penceremin nemine rağmen görüyorum
Bulutlar arasında geceye bir hançer gibi saplanan hilali
Kanıyor gökyüzü damla damla
Sonra her damlada daha bir dağılıyor karanlık
Penceremin dibinden bir çocuk geçiyor
Bir çırağa benziyor daha çok
Derken motorlar bozuk egzozlar
Ölen gecenin kara toprağında yeşeriyor
Taptaze bir şafak
Üşüyorsun sen bu havada biliyorum
En çok bu saatte
Masum yüzünün çoğunu gömüyorsun yastığına
Ne geceyi seviyorsun ne ayazı ne şiiri ne notaları
Aklına gelmiyor hayret etmek toprağa bastığına
Keşke keşfedebilsen keşke sana yazılan kıtaları