Durup Dururken Şiiri - Kanber İhsan Öcel

nereden geldi bilmem
kim doldurdu
nasıl oldu hiç bilmem
sıcacık bir sıvı olarak akıp doldu içime
durup dururken

geldiğini garipsemedim aslında
içimi acıtıyor sadece
herkes kadar bende yandım narından
otuzbeş yıldır hala kor yürek
bir otuzbeş yıl daha belki
aşığım galiba
sanırım hala aynı kadın

adı.....
yok ////sana mı
durup dururken
aklıma düşüverdi birden
yakıyor da yakıyor

bilmem necidir ne vakit
dilimle yüreğim aynı telden
beni bir yere vurup bir göğe atıyor

şikayetçiyim diyemem
damarlarımda kan daha hızlı akıveriyor
yüreğim seninle
lakin gelsen artık diyorum
mesut ve bahtiyar etsen
bir sabah vakti
durup dururken

ayrıkotu