Durunca Üşüyorum Şiiri - Necla Maraşlı

Ortada peynir, fesleğenli yoğurt, ciğer,

İki de buzlu rakı,

Karşılıklı,

Çırılçıplak açtık.

Hangi pusatıma baksam

Orada gözlerin vardı.

Avuçlarımda yeminlediğin

Önceden gelen alışkanlığın.

Ellerin sıcaktı, ah yüzünde ağlayan yangın.

Aralıktı kış kapıların ardında,

Durunca üşüyordum ben,

Ama biz hep oturduğumuz gibi kalkardık,

Geldiğimiz yerden giderken.

İstiklalin en ölünmeyecek mevsimi

Dudaklarında kalbi viran eden sevgili.

Devlet olmak istedim devriminde

Bildim ki bin aşk bir ölüm isterdi sende.

Ağlamak istiyordum ve gülmek,

Ne susmayı tutabiliyordum yeryüzünde,

Ne yüzümde seslerini,

Oysa az önce susmak bana yakışmıştı,

Parmaksızdı eldivenlerim.

Kalbimin bütün kuşları havalandı

Kentin gözlerinde,

Ben zordum her şey bu kadar kolaydı işte.