Durumsuzluk Şiiri - Şair Dilbeste

Bu gece öyle ağırım ki kendime; nefes almaya çalışmak bile işkence... Düşünmek istiyorum bir sevdanın kıyısında dolaşırken, az biraz da ağlamak. Ama oldum olası düşünürken ağlayamam ben ağlarken düşünemediğim gibi; ya da hiç bir şey düşünememek gibi...

İçinde bulunduğum durumu hangi sözcükler tanımlayabilir ki: Gülüyorum kendime, bu belki de bir durumsuzluk örneğidir; öfke doluyum, yalnızım, işsizim ve yorgunum... Zihnimin yorgunluğu altında eziliyor bedenim. Hayallerim, umutlarım, sevmelerim... İçimdeki çocuğa dair ne varsa büyütmek istediğim üşüyor azalıyor bu gece... Çok sevdiğim mavi bile renksizliğe teslim olmaya hazır. Odamdaki papatyaların kokusunu duyamıyorum, dilimde bir türkü ezgisini hatırlayamıyorum. Sevdiğim şairlerin o çok sevdiğim dizeleri yok belleğimde.

Sadece bir keman sesi duymak istiyorum uzaktan ve çok derinlerden gelen... Tınısı uçurum...

Bir omuz istiyorum sorgusuz, yargısız... Sevgilinin sıcak ellerini istiyorum sırtımda. Ve ruhumda... Ve tenimde... Aşk istiyorum...Aşık olmak istiyorum... Ve aşık bir kadın gibi sevişmek istiyorum...

Bir gece istiyorum sabahı olmayan.
Bir yol sonu bilinmeyen...

Ve kaybolmak istiyorum sonu olmayan o yolculukta...