Bin kere bozsan da eskiden tövbeni, gidecek kapı vardı. Şimdi ne kapı, ne dergah, alem olmuş esnaf, satılık cennet, satılık mushaf...
İçe dönsen nefis, dışa dönsen şeytan. Kaldırsan başı, çıplak alem, yere eğsen gözünü de kimseyi tanımasan...
Heryerde cami, cumadan cumaya; lafa gelse müslüman, içe baksan ya yalan ya dolan ya riya ya suizan...
Sorsan cennetlik, şüphesi yok bundan. Kendinden olan kurtulmuş gerisi gayyada yanan...
Varsa birileri oyunu kuran, elini ağuşluyor mutlu mesut bahtiyar, dünü çaldılar bugün talan yarın yalan...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta