Durulur bu sular Şiiri - Fikret Polat

Durulur bu sular
diner yüreğimde kopan fırtına
saçlarımı savuran poyraz
üşütmez hayallerimi

şarkılar yine söylenir
yine halaylar kurulur toylarda
yanan ananın ciğeri
gelin hem ağlar hem de gider

çocukların oyuncakları olur belki
içecek bir tas sıcak çorbası
etiyopyalı çocukların...
oyuncak tabancalarla geçmişi yadeder
intifada çocukları

sevgiyi bölüşür insanlar
ekmeği lokma lokma
bir el uzanır siler
bir başka gözdeki yaşı
ve bir baş yaslanıp bir başka omuza
ağlar.. ağlar..sarsılarak

umut,
kenetlenmiş parmaklarda yeşerir
sımsıcak bir bakış eritir buzulları
açlığa,yoksulluğa son durak olur sevgi
gözyaşıyla ıslanan toprak bire bin verir

tozpembe,
hayallerin rengi değildir artık
aynı tualden çıkar bahar da kış da
gökten düşen elmayı paylaşır tüm insanlar
dikensizdir yolları
martı sesleri arasında
ezelden ebede gidenlerin

aklın meşguliyeti marifetullah
yüreklerde muhabbetullah
ve insanların heybelerinde yalnızca
sevgi kırıntıları olur belki
musalla taşında...